1η Νοεμβρίου 1893…
Ο Χαρίλαος Τρικούπης, μαζί με την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή, ομολογεί το τραγικό: «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Ήταν ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των πτωχεύσεων μιας χώρας διελκυστίνδας στα ληστρικά χέρια των «Μεγάλων». Ο ξενόφερτος βασιλιάς της, Γεώργιος ο Α΄ κι η αυλή του, κατηγορούνται για χρηματιστική εκμετάλλευση της παραπαίουσας χώρας (την παραμονή της πτώχευσης πούλησε τα ομόλογά του) και η Ιστορία αδυσώπητα του επιδαψιλεύει τίτλο προδότη.
Ελλάδα σήμερα… Μπροστά στην παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου και στον τομέα φοροδιαφυγής,
ο πολυπράγμονας, υπουργός Οικονομικών, Βενιζέλος, βαφτίζει πομπωδώς τους μεγαλοφειλέτες του Δημοσίου (με ανεξόφλητα ληξιπρόθεσμα χρέη άνω των 150.000 ευρώ), φοροφυγάδες. Ο καθηγητής, Μανώλης Γ. Δρεττάκης μιλάει για παραοικονομία ύψους 60 δισ. ευρώ, που «αν φορολογούνταν θα απέφεραν ετήσια έσοδα γύρω στα 15-20 δισ. που, αν εισπράττονταν δε θα υπήρχε σήμερα πρόβλημα δημοσίου χρέους» (!). Ο αρμόδιος υπουργός συνεχίζει τις αλχημείες καταθέτοντας τη λίστα των φοροφυγάδων αποκλειστικά και μόνο στη Βουλή. «Κάποιοι που έχουν διαβάσει αποσπασματικά κάποιες από τις χιλιάδες σελίδες – μας πληροφορεί ο Θωμάς Τσάτσης («Ελευθεροτυπία» 26/11/2011) – δηλώνουν συγκλονισμένοι κι οργισμένοι για τα ονόματα που διάβασαν. Πρόσωπα που δεκαετίες μιλούσαν για το “πώς” και το “γιατί” της κοινωνικής κρίσης, φέρονται να περιλαμβάνονται στη λίστα». Και ασχημονώντας δίνει αντ’ αυτής, πομπωδώς στη δημοσιότητα, μια άλλη «αναίμακτη» που αφορά στους παραπάνω μεγαλοφειλέτες.
Βασικό λόγο της μη πάταξης της φοροδιαφυγής αποτελεί η ανυπαρξία αναγκαίας πολιτικής βούλησης των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Βούληση που εδράζεται, κύρια, στη διαπλοκή τους με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, στην προστασία μεγάλων φοροφυγάδων - κομματικών πελατών, στην παντοδύναμη χρηματοπιστωτική δικτατορία και την επιρροή της σε αυτά, όταν, μάλιστα, πρόκειται για το καλό των «παιδιών» της. «Ούτε τον προφανή… Άκη – όπως εύστοχα παρατηρεί, ο Νίκος Χατζηνικολάου (Real news, 18/3/2012 ) – δεν τόλμησε να αγγίξει το πολιτικό και δικαστικό μας σύστημα! Προφανώς γιατί θα έπαιρνε πολλούς και σημαντικούς μαζί του»...
Και συνεχίζουν – Υπουργός, Κυβέρνηση, Τραπεζίτες – το ασχημονείν, όταν ακκίζονται ασύστολα πως αδυνατούν να γνωρίζουν τους κατόχους (ίσως κι ένοχους φοροδιαφυγής, ξεπλύματος «μαύρου χρήματος») τραπεζικών λογαριασμών στην αλλοδαπή. Ποιοι, πόσα και πότε έκαναν ανάληψη χρημάτων απ’ τις ελληνικές τράπεζες, σε πόσους και ποιους υψηλούς πελάτες ίδρυσαν ακόμη και «Υπεράκτιες Εταιρείες» (τις γνωστές off - shore) – με το αζημίωτο βέβαια – οι τραπεζίτες μας, τους οποίους προικίσαμε, αφειδώλευτα, μάλιστα, (σε ρευστό και εγγυήσεις) με δυο ολόκληρους κρατικούς προϋπολογισμούς.
Από το βήμα της Βουλής (7/12/2011), ο πρώην Πρόεδρός της, Απόστολος Κακλαμάνης, κεραυνοβολεί: «Αντί, λοιπόν, να κοροϊδευόμαστε στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις ότι ψάχνουμε τα χρήματα που έχουν φύγει στην Ελβετία, να καλέσουμε εδώ τους προέδρους των τραπεζών να μας πουν πώς έγιναν οι μεταφορές των χρημάτων στο εξωτερικό». Αναρωτήθηκε, επίσης, ο παλαίμαχος πολιτικός, αν ο αρμόδιος υπουργός, Ευάγγελος Βενιζέλος, γνωρίζει ότι το on line σύστημα των τραπεζών με το ΣΔΟΕ και τους άλλους φορολογικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, επί της ουσίας δεν υφίσταται. Ο Ιταλός Πρωθυπουργός, Μόντι, χρειάστηκε μια εβδομάδα να λάβει απ’ τους Ελβετούς στοιχεία για τους Ιταλούς καταθέτες. Εμείς αδυνατούμε εδώ και δυόμιση χρόνια! Μήπως κάποιοι φοβούνται πως ανάμεσα στους καταθέτες είναι και πολιτικά πρόσωπα, μιας κι οι καταθέσεις στην αλλοδαπή αποτελούν εθνικό σπορ για ορισμένα κοινωνικά στρώματα;
Η αδυναμία των σημερινών κυβερνώντων είναι η ενοχή τους. Το πολιτικό προσωπικό είναι ένοχο για πολλά. Το άρθρο 86 του Συντάγματος: περί «ευθύνης υπουργών», απαυγάζει τούτη τη συνενοχή. Η παγκάλεια ύβρις: «όλοι μαζί τα φάγαμε», αντανακλά την αγωνία της πολιτικής ελίτ να αποτινάξει φορτίο ευθυνών στις πλάτες του λαού, να απαλύνει ενοχές της, καθιστώντας και προσμετρώντας συνενόχους. Στην ίδια τροχιά κι ο παραιτηθείς πρώην πρωθυπουργός: «κυβερνώ χώρα διεφθαρμένων».
Η συνταγή γνωστή: Μας πτωχεύουν, μας καθιστούν συνενόχους τους, μας απαξιώνουν ηθικά και υπαρξιακά. Αφού δεν έχουμε τίποτε, αφού δεν είμαστε τίποτε, εύκολα θα μεταλλαχθούμε σε ουτιδανούς, αναλώσιμους, χειραγωγήσιμους, πιόνια τους. Αν αγνοήσουμε την Ιστορία, θα αναγκαστούμε να την ξαναζήσουμε. Και τότες, θα είμαστε δυο φορές διεφθαρμένοι και δυο φορές ουτιδανοί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου