Εκπτώσεις
Ο ηγούμενος Εφραίμ, θυμίζει την στάση του Γαλιλαίου στην Ιερά Εξέταση· όπως ο τελευταίος γκρέμιζε αριστοτεχνικά τα αριστοτελικά κοσμοείδωλα μπροστά στο εμβρόντητο κονκλάβιο που ενδόμυχα αντιλαμβανόταν ότι οι πέντε προτάσεις του Θωμά Ακινάτη καταλύονταν στο αριστουργηματικά κατασκευασμένο Σύστημα, έτσι και οι τσέπες του πένητος καλόγερου που δίδαξε με ενάργεια
τι εστί πλιάτσικο κι απατεωνιά στα άδολα μυαλά των εφησυχασμένων Ελληναράδων, ξέρασαν 300.000€ στα άτεγκτα δικαστήρια της ημεδαπής, πιστοποιώντας ότι το νέο iso του παρακράτους ενδιαφέρεται τα μάλα στο να εξοβελίζει τα ποιοτικά κριτήρια, να καταβαραθρώνει τους πολύτιμους στόχους της κοινωνικής πολιτικής, να υπενθυμίζει στα αναρχικά τσογλάνια κι στους χλιαρούς δημοκράτες ότι η φονταμενταλιστική δεισιδαιμονία παρέα με την οθωμανική καταβολή που συγχωρεί τις ένθεες παρακρούσεις κι τις κραυγαλέες εποποιίες της ελλαδικής εκκλησίας, είναι παρούσες κι ακατάβλητες μπροστά στο κοινό κι λογικό Δίκαιο.
Δεν θέλω να απαριθμήσω τις κουτοπόνηρες λαμογιές στον ανηφορικό δικαστικό γολγοθά της υπόθεσης Βατοπαιδίου, τις μανατζερίστικες γνώσεις των πιστών κι ευσεβών καλόγερων, τις νωδές τράπεζες που χασκογελούν στον βυθό των ραντισμένων με αγιασμό καλημαυχιών που λάμπει από χρυσό κι off shore νησιά, τις κατάπτυστες κι πρόχειρες γνωμοδοτήσεις που αρνήθηκαν την κυριότητα του Δημοσίου στη λίμνη Βιστωνίδα, τα εξυπνακίστικα δικολαβίστικα τερτίπια της αθωνικής μητρόπολης, τα εκατομμύρια ευρώ που παίζουν τυφλόμυγα σε κάθε πάτημα του [enter] από ευλαβικούς τραπεζικούς υπάλληλους που διαβάζουν Δημουλά και ακούνε ρεμπέτικα, το δαιδαλώδες σύστημα φύλαξης σε ό,τι αφορά εκκλησιαστικό χρήμα κι περιουσία σε χιλιάδες στρέμματα, το καθησυχαστικό πρόσωπο του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου που με πράο κι μελιστάλακτο ύφος δηλώνει στις κάμερες ότι ο συνωμοσιολογικός ζόφος φταίει για το ταπεινό κι αθρόο ωστόσο ποίμνιο, που έχει ανοικτές τις γοτθικές κεραίες του για τον ανθέλληνα εχθρό.
Δεν μπορώ να μην ανατρέξω στο παρελθόν ενθυμούμενος την αιμοσταγή ανάκριση επί Ιουστινιανού, την φιλάρεσκη αγιορίτικη έκφραση όταν κάποιος ξεστομίζει την ιδιότητα του χριστιανού ορθόδοξου, το λάβαρο της (Α)γίας (Λ)αύρας στα τροφαντά χεράκια του Χριστόδουλου που ξόρκιζε το αλαφιασμένο ετερόκλητο πλήθος της μακεδονίτικης πλέμπας, το οποίο μεθούσε κι μόνο στην υπόνοια του πατροπαράδοτου τσιτάτου «Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών», κρατώντας γαλανόλευκες κι οικιακά εικονοστάσια, τον Μιχαήλ Ψελλό που τρύπωνε στις κρεβατοκάμερες των αυτοκρατειρών γράφοντας μνησίκακα χρονογραφήματα πολιτισμικών αλλά κι ενδογενών πικάντικων ψυχισμών, την αγαστή συνεργασία της εκκλησίας με την επάρατη Χούντα, τα περιώνυμα λογύδρια απ’ τον άμβωνα ψάλλοντας «εισέτι» κι «αριστίνδην», την καταφυγή αρχιερέων στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να προλάβουν ίσως την μελλοντική άδικη μείωση στα εισοδήματά τους, την υποκρισία κι την ξεπατικωτούρα της ιουδαϊκής μυστικιστικής τυφλότητας, τον Άνθιμο που αναφωνεί όταν βλέπει μεταναστευτική μαυρίλα.
Λυπάμαι πολύ που το κράτος δεν τολμά να τιμωρήσει χωρίς να διακρίνει, που η αμάθεια κι η προχειρότητα είναι εκ των ων ουκ άνευ, που τα κορίτσια στα τρένα κοιτάζουν υπνωτισμένα το παρδαλό κινητό, που οι ναζιστές βρίσκονται ένα σκαλοπάτι πριν την Βουλή, που τα αναρχορεμάλια ακροβατούν ανάμεσα στο χάος κι την εντροπία του εθελότυφλου κανιβαλισμού κι του μόνιμου εφηβικού τρόμου, με θυμώνουν οι επικλίσεις των υπηκόων στο όνομα του πατριωτισμού, οι συκοφαντίες σε πρόσωπα κι καταστάσεις, οι νεο-Έλληνες που θυμίζουν την σύγχυση των ανομοιογενών εθνών στο τέλος του 19ου αιώνα, τα παλαιοκομμουνιστικά κόμματα της τραγικής ας-την-πούμε Αριστεράς, το μίσος κι η αγένεια, η παραφθορά των εννοιών κι ο νεοφιλελεύθερος αχός, η απολυτότητα των ομόσπονδων κρατιδίων, η απούσα αισθητική, οι βρόμικοι δρόμοι, ο αυτισμός της αυταρέσκειας, η βασανιστική μαρξιστική φιλαυτία, οι φιγούρες του Λένιν, ο έμφυλος σταλινισμός του φθόνου, τα καπρίτσια της ιδιοτέλειας, τα κιτς συναισθηματικά ατοπήματα, το χνότο απ’ την υπερώα όταν ακροβατεί στα ποιητικά διλήμματα.
τι εστί πλιάτσικο κι απατεωνιά στα άδολα μυαλά των εφησυχασμένων Ελληναράδων, ξέρασαν 300.000€ στα άτεγκτα δικαστήρια της ημεδαπής, πιστοποιώντας ότι το νέο iso του παρακράτους ενδιαφέρεται τα μάλα στο να εξοβελίζει τα ποιοτικά κριτήρια, να καταβαραθρώνει τους πολύτιμους στόχους της κοινωνικής πολιτικής, να υπενθυμίζει στα αναρχικά τσογλάνια κι στους χλιαρούς δημοκράτες ότι η φονταμενταλιστική δεισιδαιμονία παρέα με την οθωμανική καταβολή που συγχωρεί τις ένθεες παρακρούσεις κι τις κραυγαλέες εποποιίες της ελλαδικής εκκλησίας, είναι παρούσες κι ακατάβλητες μπροστά στο κοινό κι λογικό Δίκαιο.
Δεν θέλω να απαριθμήσω τις κουτοπόνηρες λαμογιές στον ανηφορικό δικαστικό γολγοθά της υπόθεσης Βατοπαιδίου, τις μανατζερίστικες γνώσεις των πιστών κι ευσεβών καλόγερων, τις νωδές τράπεζες που χασκογελούν στον βυθό των ραντισμένων με αγιασμό καλημαυχιών που λάμπει από χρυσό κι off shore νησιά, τις κατάπτυστες κι πρόχειρες γνωμοδοτήσεις που αρνήθηκαν την κυριότητα του Δημοσίου στη λίμνη Βιστωνίδα, τα εξυπνακίστικα δικολαβίστικα τερτίπια της αθωνικής μητρόπολης, τα εκατομμύρια ευρώ που παίζουν τυφλόμυγα σε κάθε πάτημα του [enter] από ευλαβικούς τραπεζικούς υπάλληλους που διαβάζουν Δημουλά και ακούνε ρεμπέτικα, το δαιδαλώδες σύστημα φύλαξης σε ό,τι αφορά εκκλησιαστικό χρήμα κι περιουσία σε χιλιάδες στρέμματα, το καθησυχαστικό πρόσωπο του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου που με πράο κι μελιστάλακτο ύφος δηλώνει στις κάμερες ότι ο συνωμοσιολογικός ζόφος φταίει για το ταπεινό κι αθρόο ωστόσο ποίμνιο, που έχει ανοικτές τις γοτθικές κεραίες του για τον ανθέλληνα εχθρό.
Δεν μπορώ να μην ανατρέξω στο παρελθόν ενθυμούμενος την αιμοσταγή ανάκριση επί Ιουστινιανού, την φιλάρεσκη αγιορίτικη έκφραση όταν κάποιος ξεστομίζει την ιδιότητα του χριστιανού ορθόδοξου, το λάβαρο της (Α)γίας (Λ)αύρας στα τροφαντά χεράκια του Χριστόδουλου που ξόρκιζε το αλαφιασμένο ετερόκλητο πλήθος της μακεδονίτικης πλέμπας, το οποίο μεθούσε κι μόνο στην υπόνοια του πατροπαράδοτου τσιτάτου «Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών», κρατώντας γαλανόλευκες κι οικιακά εικονοστάσια, τον Μιχαήλ Ψελλό που τρύπωνε στις κρεβατοκάμερες των αυτοκρατειρών γράφοντας μνησίκακα χρονογραφήματα πολιτισμικών αλλά κι ενδογενών πικάντικων ψυχισμών, την αγαστή συνεργασία της εκκλησίας με την επάρατη Χούντα, τα περιώνυμα λογύδρια απ’ τον άμβωνα ψάλλοντας «εισέτι» κι «αριστίνδην», την καταφυγή αρχιερέων στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να προλάβουν ίσως την μελλοντική άδικη μείωση στα εισοδήματά τους, την υποκρισία κι την ξεπατικωτούρα της ιουδαϊκής μυστικιστικής τυφλότητας, τον Άνθιμο που αναφωνεί όταν βλέπει μεταναστευτική μαυρίλα.
Λυπάμαι πολύ που το κράτος δεν τολμά να τιμωρήσει χωρίς να διακρίνει, που η αμάθεια κι η προχειρότητα είναι εκ των ων ουκ άνευ, που τα κορίτσια στα τρένα κοιτάζουν υπνωτισμένα το παρδαλό κινητό, που οι ναζιστές βρίσκονται ένα σκαλοπάτι πριν την Βουλή, που τα αναρχορεμάλια ακροβατούν ανάμεσα στο χάος κι την εντροπία του εθελότυφλου κανιβαλισμού κι του μόνιμου εφηβικού τρόμου, με θυμώνουν οι επικλίσεις των υπηκόων στο όνομα του πατριωτισμού, οι συκοφαντίες σε πρόσωπα κι καταστάσεις, οι νεο-Έλληνες που θυμίζουν την σύγχυση των ανομοιογενών εθνών στο τέλος του 19ου αιώνα, τα παλαιοκομμουνιστικά κόμματα της τραγικής ας-την-πούμε Αριστεράς, το μίσος κι η αγένεια, η παραφθορά των εννοιών κι ο νεοφιλελεύθερος αχός, η απολυτότητα των ομόσπονδων κρατιδίων, η απούσα αισθητική, οι βρόμικοι δρόμοι, ο αυτισμός της αυταρέσκειας, η βασανιστική μαρξιστική φιλαυτία, οι φιγούρες του Λένιν, ο έμφυλος σταλινισμός του φθόνου, τα καπρίτσια της ιδιοτέλειας, τα κιτς συναισθηματικά ατοπήματα, το χνότο απ’ την υπερώα όταν ακροβατεί στα ποιητικά διλήμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου