Νίκος Παπάζογλου - σαν σήμερα ένα χρόνο πριν

Νίκος Παπάζογλου: Αφιέρωμα... 

Ο Νίκος Παπάζογλου έφυγε από την ζωή και συνεχίζει το ταξίδι του σ` άλλους τόπους, παρέα με τον αγαπημένο του φίλο και συνεργάτη, τον ποιητή Μανώλη Ρασούλη
 
Ο Νίκος Παπάζογλου χάρισε την φωνή του σε μερικά από τα σπουδαιότερα τραγούδια της Ελληνικής μουσικής και ο λιτός, στοχαστικός τρόπος ζωής του, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους νέους καλλιτέχνης. Ένας ήρεμος, ευαίσθητος, ανοιχτόμυαλος, ολιγαρκής άνθρωπος, που ποτέ δεν επέλεξε να μπει στο παιχνίδι των συχνών εμφανίσεων στα media, o Νίκος Παπάζογλου δημιούργησε μια μοναδική, ερωτική σχέση με το κοινό του, κάνοντας το να αγαπήσει  και τραγουδοποιούς που εκείνος ανέδειξε.

Το ξεκίνημα: Όταν ο ΖΗΛΩΤΗΣ έγινε «Αχαρνής» Ο Νίκος Παπάζογλου γεννιέται στην Θεσσαλονίκη το 1948. Την πενταετία
1965-70 κάνει τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι μέσα από groups και το 1972 φεύγει με προορισμό  το Aachen της Δυτική τότε, Γερμανίας με το συγκρότημα ΖΗΛΩΤΗΣ για να πετύχει κάτι στην διεθνή αγορά. Ηχογραφούν έξι τραγούδια, που παραμένουν εξαιρετικά δυσεύρετα μέχρι σήμερα. Στην συνέχεια ο Νίκος γυρίζει στην Θεσσαλονίκη και σιγά σιγά αρχίζει να δίνει μορφή σε κάποιες ιδέες που είχε στο ανήσυχο μυαλό του. Έλεγε: «Κάναμε γλέντια -θυμάται σήμερα- στο σπίτι μου, όπου το μπουζούκι ξαναζωντάνευε όχι σαν παρεξηγημένο όργανο. Φαινόταν πως έπαιρνα το δρόμο μου , αυτόν που μ’ έφερε μέχρι εδώ» Το 1977 κατεβαίνει στην Αθήνα, για να συμμετάσχει σε μια αλλιώτικη μουσική παράσταση, τους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη, μέσα από τα μάτια και την καρδιά του Διονύση Σαββόπουλου. Συμμετέχει και στον δίσκο που κυκλοφόρησε στην συνέχεια. Την επόμενη χρονιά, η «Εκδίκηση της Γυφτιάς» βάζει φωτιά στα θεμέλια του συντηρητισμού της εποχής, είναι ένας δίσκος με λαϊκά όργανα και ροκ ψυχή, από τους Μανώλη Ρασούλη, Νίκο Παπάζογλου και Νίκο Ξυδάκη. Ακολουθεί ένα ακόμα «χτύπημα» με το album «Δήθεν» το 1979 και οι πρώτες του συναυλίες στην Αθήνα, στο αμφιθέατρο της Νομικής.

Οι ζωντανές εμφανίσεις Ο Νίκος Παπάζογλου χαράζει τον δικό του δρόμο στις συναυλίες, επιλέγοντας με βάση το προσωπικό του κριτήριο και όχι το οικονομικό, που θα εμφανιστεί. Το 1983 σχηματίζει την ΤΑΧΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και εμφανίζεται για 40 ημέρες στο ZOOM. Οι συναυλίες δεν πήγαν καλά και ο ίδιος ο Νίκος πλήρωσε τότε όλους του μουσικούς, που είχαν αφήσει τα μεροκάματα τους στην Θεσσαλονίκη. Από τότε ο Νίκος Παπάζογλου επέλεγε προσεκτικά τις εμφανίσεις του στην Αθήνα, απέχοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι περιοδείες του Νίκου στήνονταν αποκλειστικά από τον ίδιο, χωρίς μεσάζοντες, ενώ τα έσοδα όποτε είχαν πλεονασματικό αριθμό, μοιράζονταν σε κοινωφελή ιδρύματα και βιβλιοθήκες.

«Λοξή Φάλλαγα» Αφού κάνει μια ακόμα εμφάνιση στο δίσκο «Ρεζέρβα» του Διονύση Σαββόπουλου, κυκλοφορεί το πρώτο προσωπικό του δίσκο και σχηματίζει την δική του ορχήστρα, την «Λοξή Φάλαγγα» , ένα μουσικό σύνολο που άλλαζε διαρκώς από λίγο. Το 1986 είναι μια χρονιά ορόσημο, καθώς κυκλοφορεί το «Μέσω Νεφών», τραγουδά το «Πότε Βούδας, Πότε Κούδας» των Ρασούλη- Βαγιόπουλου και συμμετέχει στο «Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι» του Διονύση Σαββόπουλου. Το 1988 συνεργάζεται με τον Μάνο Χατζηδάκη στην μπουάτ «Σείριος» αλλά και στον δίσκο «Στον Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά». Εκείνη την εποχή ο Νίκος Παπάζογλου καταφέρνει να «ψυχαγωγεί» κυριολεκτικά το κοινό του, μέσα από εκρηκτικές συναυλίες σε γεμάτα στάδια, φορώντας πάντα ένα τζιν και ένα κόκκινο μαντήλι..Κυκλοφορεί το live album «Στο Θέατρο Λυκαβηττού» το 1991 και τα «Σύνεργα».

«Σχολή Θεσσαλονίκης»   Το studio «Αγροτικόν» αποτελεί την μήτρα για την γέννηση και την ανάδειξη σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών. Εκεί κάνουν τα πρώτα τους βήματα, ο Ορφέας Περίδης, η Μελίνα Κανά, ο Παύλος Παυλίδης, οι Μικρές Περιπλανήσεις, ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Όλοι οι καλλιτέχνες που περνούν από το «Αγροτικόν» ενορχηστρώνουν και ηχογραφούν τα τραγούδια τους, με την διακριτική καθοδήγηση του Νίκου Παπάζογλου. Σε πολλούς δίσκους επιλέγει να αναλάβει εν λευκώ την παραγωγή και να τους κυκλοφορήσει με την ετικέτα «Στρογγυλοί Δίσκοι». 
Χρηματοδοτεί μέχρι και δυο δίσκους το χρόνο, από ανθρώπους που είχαν το ταλέντο, αλλά δεν ήταν οι «εκλεκτοί» των δισκογραφικών εταιρειών. Το 1995 κυκλοφορεί το album «Όταν Κινδυνεύεις Παίξε την Πορούδα» και ύστερα από δέκα ακριβώς χρόνια την «Μάϊσσα Σελήνη».      

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έζησε μαζί με την γυναίκα και τα δυο του παιδιά, στο κτήμα του έξω από την Θεσσαλονίκη, πηγαίνοντας βόλτες με το καΐκι του, πετώντας στον ουρανό της Βόρειας Ελλάδας με το αεροπλάνο του, κάνοντας παρέα στα άλογα του και γράφοντας τραγούδια σπάνιας απλότητας και διακριτικής ομορφιάς. 
Αντίο ποιητή…

mtvgreece 

Στιγμές

Στίχοι: Πολυξένη Βελένη
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

 

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.